Hoi,
Hier weer een blog van mijn kant.
Ik heb er weer 3 middelmatige maanden achter de rug.
Ik merk dat ik veel strijd ervaar in mijn leven. Dit heeft zo zijn weerslag op mijn emoties/slechte nachten. Ik merk dat ik door mijn meerdere beperkingen/ziektebeelden dat ik soms niet weet wat ik er mee aan moet. Hierdoor ben ik steeds vaker boos op mezelf. Waardoor ik mezelf wil pijnig.
Wat zijn de ergste beperkingen die ik ervaar?
Dat is dan toch ADD en PDD-NOS. Waarom: Omdat dit 2 oorlogsgebieden zijn in mijn hoofd die voor veel strijd zorgen.
En dan nog de LVB (licht verstandelijke beperking) die voor de verminderde verwerkingssnelheid zorgt en mijn werkgeheugen die niet de juiste dingen op die goede plek legt in mijn hoofd, en dat mijn korte termijn geheugen zo nu en dan met mij op de loop gaat. Door deze combinatie kan ik vaak dingen niet overzien. Vaak is dat het schoonhouden van mij kamer een drama/of het opruimen van mijn kamer. Ook zijn er andere dingen die mij veel energie peil vaak op de schop gooit.
Bijv. een intensief gesprek met de begeleiding van het EBC of Eleos kan ik het max half uur volhouden. Maar ook met vriendinnen kan ik na 1 uur of soms 2 uur al helemaal dichtklappen waardoor ik niet of nauwelijks uit mijn woorden kom. Dan vind ik lastig om het aan te geven. Bang zijn dat ik ze teleurstel. Maar eigenlijk zou het een kracht kunnen zijn door dit wel aan te geven, waardoor ik beter mijn grenzen kan aangeven en er niet over heen ga. Dan is de batterij dan ook echt leeg. En moet ik de vriendinnen afspraak of het gesprek afronden.
Ook verjaardagen of andere gebeurtenissen kan ik vaak niet lang volhouden. Omdat ik te veel prikkels binnen krijg. En dan vooral met geluid en licht.
Wat gebeurd er als deze situatie zich voordoet?
Vaak ga ik of voor me uit kijken/raak afwezig. of ik word juist paniekerig en ga ik verdwaasd om me heen kijken. Half hyperventilerend contact proberen te zoeken met mensen. Die dan hopelijk een signaal van me oppakt.
Wil vaak proberen om het zo lang mogelijk vol te houden, maar dan juist ga ik dan over mijn eigen grenzen heen.
Zoals de meeste mensen wel weten is dat ik op zoek ben naar een vervolg woonplek. Nu kan ik jullie vertellen dat ik daadwerkelijk op de wachtlijst sta voor het kooiveen in Oldebroek. Dit zal bij stichting Philadelphia worden.
Bij deze woonplek word ik geholpen bij mijn lvb problematiek. En hoe ik dit het beste kan samenvoegen met die andere 2 pest gozers.
Waar kijk ik naar uit? Nou ik denk dan toch wel de verhuizing. Even een voorbeeldje : Het is geen studiootje met woon/slaap gedeelte. Maar een eigen appartement met balkonnetje en eigen slaapkamer en andere fijne bijkomstigheden.
Ben de eikenhorst wel een beetje beu. De mensen die er wonen zijn echt wel leuk, maar ik kan de veranderingen niet meer aan continu. Wisselingen qua begeleiders/bewoners en nog meer shit.
Waar ik ook tegen aan loop is: Dat is steeds minder qua prikkels kan verdragen. Raak daardoor de laatste tijd snel overprikkeld. Hierdoor ging het paar weken geleden weer even goed mis., omdat ik te hoge verwachtingen heb van mij zelf en anderen van mij. Dit vind ik samen een moeilijke combinatie.
Door deze gebeurtenissen is 2 weken geleden m'n medicatie opgehoogd zodat ik de prikkels beter kan verwerken.
Ook het warme weer zorgt voor extra prikkels, waardoor ik gemiddeld (Soms nog langer) 1 a 2 uur per dag extra bij moet tanken qua slaap. Ik slaap nu gemiddeld 10 a 12 uur per dag. Dat is voor een 'normaal' mens niet gezond. Maar ik heb m'n rust echt nodig. Vooral met dit weer dus.
Verder ga ik ook bezig met oude koeien uit de sloot halen qua gebeurtenissen uit het verleden, (ik merk nu dat het niet erg netjes is om dit zo gekscherend te zeggen. Ik wil er mee zeggen dat ik er helaas ook mee worstel. Wil het verleden achter me kunnen laten) waar ik nog steeds erg veel last van heb. Ik hoop binnenkort met Eleos hierover te kunnen praten en kijken wat ze me kunnen aanbieden qua zorg/therapie. Ik heb deze gebeurtenissen te lang weggestopt waardoor ik de laatste 3 kwart jaar veel nachtmerries heb of flashbacks heb. Die zijn best heftig kan ik je vertellen.
Zo dat was effe een van mijn afschrijf momentjes die ik nodig had.
Was 1,5 maand geleden ook met deze blog bezig, maar ik had hem nog niet af en naar het zin. Nu heb ik hem zo aangepast dat het meer en beter qua overgangen op elkaar overloopt.
En dat jullie een betere inzicht krijgt in mijn chaotische levenswijze 😊😊😊 Beetje zelfspot mag hé.
Pfff net weer een afscheid gehad van een begeleidster die met zwangerschapsverlof/vakantie gaat.
Kan wel janken zo'n mooi mens is ze. Trinske we wensen je een fijne tijd toe met je zwangerschap + kids en man.
Ik kan nu weinig zinnigs meer zeggen.
Fijne avond!!!
Liefs, Ilse
