Hoi mensen,
Zo als het onderwerp al zegt.
Heb ik 2 weken gehad van pieken en dalen.
Deze pieken en dalen is voor mij eigenlijk enorm energie vretend.
Ik vind het lastig om de balans kabbelend te houden zo als een klein riviertje.
Dit vind ik heel lastig. En soms weet ik gewoon niet hoe ik er mee moet omgaan.
Gelukkig heb ik fijne/lieve mensen om me heen die me proberen te helpen om de balans goed te houden.
Vorig weekend ben ik op zaterdag in een goede impulsieve bui naar een vriendin in Elburg geweest.
Ik vond het leuk om haar weer te zien. Zij woont nog op de kade waar ik tot juni heb gewoond.
We zijn nog eventjes de stad in geweest. Na 1 uur was ik al wel kapot. Maar vond het enorm gezellig.
Veel gelachen en gekletst natuurlijk!!!
Het voelde zo vreemd om weer even op de kade te zijn. Ik heb er natuurlijk 4 jaar gewoond met veel strijd qua geluidshinder. Maar ik heb er ook leuke mensen ontmoet. Mijn toptijd op de kade is in het 1,5 jaar geweest.
Helaas heeft die impulsieve actie mij afgelopen week weer genekt. Jakkes, natuurlijk zijn er ook wel positieve dingen gebeurd.
Vrijdag is een lieve vriendin bij mij geweest. Vond het super gezellig. Ik verbaas me een beetje hoe erg zij toch positief is veranderd. van een stille muis naar een vrolijke meid met grappige uitspraken waar je van denkt, waar komt die opmerking vandaan. GEWOON GENIAAL!!
Ik vind het zo leuk om deze verandering zo te zien gebeuren.
Gisteravond ben ik na 4 weken weer naar werkgroep geweest.
Oh ik kwam gewoon weer heerlijk in een warm bad terecht.
Voelde me weer helemaal thuis in de groep. Als of ik gewoon elke week er heen ga.
Ik ben dit keer bij het hele programma geweest. Het voelde goed.
Na de bijbelstudie heb ik mijn situatie een beetje uit gelegd.
Vond het wel even lastig, maar ik dacht dat dat gewoon voor mij beter was.
Om te delen in welke situatie ik zit. Soms lijkt het dat het allemaal goed gaat.
Maar zodra ik alleen op mn kamer ben, kan mn hoofd in eens om slaan en word ik enorm kritisch naar mijzelf. Waarom doe ik dit, waarom doe ik beter voor dat ik ben,
Maar een ding weet ik wel.
God is bij mij. En hij draagt mij als ik het even niet meer weet.
Hij wil me graag helpen. Natuurlijk is dat soms lastig om dat te accepteren.
Ik vind het op dit moment lastig om mijzelf te accepteren hoe ik nu ben.
Ik heb soms het gevoel dat ik niks aan kan. En dat ik graag over grenzen wil blijven gaan.
Maar ik zie met de momenten ook in dat ik stapjes maakt in de goede richting.
Natuurlijk ben ik er nog lang niet. Ik heb nog een hele lange weg te gaan.
Met een gesprek die ik van de week had kreeg ik kleine prognose tijd te horen hoelang dit proces zou kunnen duren voordat ik daadwerkelijk weer helemaal de oude ben. Ik hoop minder dan 3 jaar.
Hier schrok ik in het begin wel even van maar. Ik ga er zeker de tijd voor nemen.
Ik wil mezelf niet meer overvragen, en het is misschien een gevaarlijke uitspraak.
Maar ik hoop dat mensen mij niet over grenzen trekt die ik niet aan kan.
Want dit is mij te vaak gebeurd. En heb het altijd maar moeten accepteren.
Maar dat wil ik zeker niet meer doen. Ik wil mijn eigen grenzen beter leren bewaken.
Dat zal nog een hele lastige worden. Maar ik wil er zeker voor gaan.
Gelukkig krijg ik er hulp bij van Eleos, hier van de begeleiding.
En vraag er ook hulp bij van God. Hij is mijn houvast.
Ook al ga ik door een daal van diepe duisternis. Hij is mij nabij. En daar rust mijn geloof op.
Ik heb een mooi lied toegevoegd die ik zelf super veel luister.
Van dit nummer word ik ook erg rustig van. Het geeft mij vredig gevoel
Ik hoop dat jullie die gevoel ook krijgen al je dit nummer luistert.
Gods rijke zegen!!!
Veel Liefs,
Ilse
Het nummer heet: Oceans Acoustic.
Van Hillsong United
https://www.youtube.com/watch?v=DGRz2BJQRXU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten