Hoe ik geniet van Gods schepping

Hoi hoi,

Allereerst wil ik zeggen dat ik probeer zomin mogelijk namen van andere mensen te noemen in de blogs. 

Het gaat erbij mij om dat ik dingen in de blog zet waar ik mezelf goed bij voel. 

Maar ook voor de mensen met wie ik optrek. Weet van een aantal dat ze niet genoemd willen worden.

Nou dat was dat :P

Afgelopen zaterdag ben ik (haha) voor de verandering weer naar de Christelijk boekhandel geweest, en heb ik een boek gekocht van Wilkin van de Kamp. Die heeft hij samen geschreven met zijn vrouw over de ziekteperiode van haar aantal jaren geleden. Door de hele ziekteperiode heeft 1 Bijbeltekst hun er doorheen gesleept. En dan gaat het over: Psalm 23. Oh ik vind dat zooow bijzonder.

Ik heb nog maar 2 hoofdstukken gelezen. Maar voor mij werkt het wel weer bemoedigend en inspirerend.

Waarom inspirerend: 

Ik zal eerst de psalm gewoon even overnemen. Daarna zal ik mening geven over de verzen.

Psalm 23, Een psalm van David

1 De Heer is mijn Herder, het ontbreekt mij aan niet.

2 Hij laat mij rusten in groene weiden en voort mij naar vredig water,

3 Hij geeft mij nieuwe kracht en leidt mij langs veilige paden tot eer van zijn naam.

4 Al gaat mijn weg door een donker dal, ik vrees geen gevaar,

want U bent bij mij, uw stok en uw staf, zij geven mij moed.

5 U nodigt mij aan tafel voor het oog van de vijand,

U zalft mijn hoofd met olie, mijn beker vloeit over.

6 Geluk en genade volgen mij alle dagen van mijn leven,

ik keer terug in het huis van de Heer tot in lengte van dagen.

Welke verzen mij heeft meest inspireren zijn: vers 2,3 en 4.

Waarom omdat Hij mij heeft laten beseffen van het weekend dat Hij mij wil laten rusten in de groene weide. Ik mag in deze periode gaan genieten van alle rust, om weer daarna met vernieuwde energie een nieuwe hoofdstuk te openen. Ik heb dat ervaren zondag met een wandeling in het bos met een medebewoner. 

Ik werd vrolijk om in het natuur te lopen en de frisse lucht van het bos in te snuiven.

Ik heb een paar foto's gemaakt van de wandeling in het bos. 

Je zit allemaal bladeren met verschillende kleuren. Er is er maar 1 die dat heeft kunnen scheppen.

Dat is mijn Hemelse Vader!!!

Ik besef doordat ik nu deze tijd echt tot rust moet komen dat ik Hem op dit moment het meest ervaar.

En dat ik mag uitdelen van zijn Heerschappij. Hij heeft ons wonderbaarlijk geschapen.

Als ik een mindere periode heb mag ik weten dat God me er door heen zal dragen als een Arend.

Dat hij mij zal gaan beschermen voor negatieve gedachtes. Ik voel me dan zo veilig bij Hem.

Op het moment van typen krijg ik er gewoon tranen van in mn ogen.

Het is zo bijzonder om het zo te mogen beseffen.

Wij mogen zijn als zijn schapen, en Hij als onze Herder.

Hier een mooi nummer van Sela!

https://www.youtube.com/watch?v=4AJx8QQ8jNU

Ik hoop dat dit jullie ook mag bemoedigen.

Wil je langs komen om er over te hebben.

Je bent welkom!!

Veel liefs,

en Gods rijke Zegen!!

Ilse

Onrustige 1,5 week

Na de laatste blog dacht ik dat het baalmoment snel over zou gaan.
Maar helaas. Zit nu nog steeds in die baalperiode.

Misschien is dat ook goed. Want ik kan hier ook veel leermomenten uithalen. Op sommige momenten zie ik die niet punten niet.

Ik merk wel dat ik meer luister naar wat mn lichaam aan geeft. Hoe merk ik dat word heel onrustig en kan niet goed meer uit mn woorden komen, of ik word heel moe omdat ik te lang mezelf/anderen wil bewijzen dat wel goed gaat.

Bijv. vanavond bij het avondeten.
In het begin kon ik de de situatie goed overzien. Maar naarmate de maaltijd vorderde merkte ik dat ik onrustiger en onrustiger werd. Voordat ik dicht ging slaan besloot ik met knikje naar begeleider om van tafel af te gaan.

Voor de mensen die denken huh waarom weg lopen van tafel en wat heeft begeleiding er mee te maken.

Ik eet 4 dagen per week met de groep, omdat ik momenteel doordeweeks niet de energie heb om voor mezelf te koken. Als ik langer hier woon zal ik dat wel gaan doen. In het weekend eet ik 2 dagen met een medebewoner, en 1 dag eet ik pizza. Bij de groepsmaaltijden zitten er altijd 1 of 2 begeleider(s) bij.

In de afgelopen 2 weken heb ik gelukkig natuurlijk wel aantal succes momentjes gehad. En daar ben ik maar al te blij mee. Het momentje waar ik het meest blij mee ben, is dat ik na 3 maand weer met de bus naar een afspraak in Zwolle ben geweest.

Je zult misschien denken je bent jaren met de bus naar school geweest eerst naar de arend spec. basisschool, met de bus richting Zwolle,  Nunspeet om te shoppen. Daarna met de bus naar rampstede (landstede) en daarna naar menso alting.
Dat klopt allemaal. Maar doordat ik geen enkele drukte kan hendelen. Heb ik toch wel een kleine angst van over gehouden. Hier wil ik zeker van af. Omdat ik het heerlijk vindt om te reizen met openbaar vervoer wil ik toch wel kleine stapjes maken in de goede richting. En daar heb ik soms gewoon hulp bij nodig.

Afgelopen week heb ik 3 bezoekjes gehad dat deed me op zich heel goed. Maar de ene vond ik iets spannender de andere.

Verder blijf ik bijna elk weekend om even naar werkgroep te gaan. Over 2 weken wil ik proberen een half uurtje langer te blijven. Misschien moet ik dat soort doelen op dit moment niet voor mezelf stellen. Maar ik merk dat ik in het weekend dat soort dingen wel van mezelf kan verwachten omdat ik in het weekend niet super veel dingen op mn planning heb staan. Oké wat zeg ik nu allemaal. Ach ik bekijk het dan wel weer.

Oh waar ik momenteel van opvrolijk is van de nieuwste CD van Sela. Doe cd is zowel voor de kerst als voor normaal beluisteren. Verder luister ik wel naar casting crowns, hillsong, trinity lekker vrolijk en hyper actief. En zoveel meer. En natuurlijk luister ik ook veel opwekking. Ze hebben zoveel mooie liederen. Wat ik op dit moment zo vet nummer vind is opwekking 764 zegekroon. Ik zou zeggen zoek maar op op YouTube.

Nou dat was het weer even voor nu.
Ik hoop dat ik jullie een betere kijk hebt in mn denkhoofd ;-) ;-)

Veel liefs en Zegen,

Ilse

Baalmoment:S :S :S

Mmm de afgelopen week ging het niet heel denderend.
De ene dag ging natuurlijk beter dan de andere dag.

Afgelopen vrijdag had ik een PE gesprek.
Dit is zeg maar een evaluatiegesprek van de afgelopen maanden.
Ik vond het best spannend, want ja wat kan ik van het gesprek verwachten.
Ik had afgelopen maandag gesprek en toen hebben we het PE gesprek voorbereid.
Vond het wel lastig, want je gaat terugkijken op wat er is gebeurd de afgelopen maanden.
We hadden ook dingen besproken waar ik momenteel tegen aanloop.
Met die punten gaan we de komende tijd mee aan de slag.
Halverwege het gesprek merkte ik al dat ik aan mn max zat,
maar ja Ilse gaat gewoon door tot het te laat is.
Uiteindelijk werd het me toch teveel, moest me op 3 mensen focussen,
was aan het bedenken hoe ik dingen het beste kan verwoorden en dat soort zaken.
Ik sloeg dicht en kon geen woord meer uit brengen. Met handen en voeten kenbaar gemaakt dat ik het niet meer trok. En had gelukkig een kladblok en pen mee. En schreef op dat ik nu echt moest stoppen en op bed moest liggen om bij te komen.

Het voelde op dat moment zo confronterend. Wilde echt alles geven zodat de begeleiding een goed beeld kregen van hoe het voor mij was deze periode.
Na het gesprek heb ik 1 uur op bed gelegen om bij te komen.
Ik ben toen op een gegeven moment naar het koffiemoment gegaan.
En ben daarna voor de verandering jaja weer gaan bakken. Net was ik de vorige keer zei.
Het werkte weer heerlijk ontspannend.

Daarna heb ik weer met medebewoner gegeten. Verder verliep het goed tot zaterdag eind van de middag :S

Kreeg namelijk een mailtje over een afscheidsetentje van Rock Solid.
Die heb ik ook moeten afzeggen, ook omdat ik komende donderdag heel veel op de planning heb staan.
Dat heb ik 1 jaar als sub-leiding gedaan. Met namelijk heel veel plezier.
Maar daar ben ik mee gestopt in februari omdat het een best drukke groep was.
Heb wel heel erg van de tieners genoten.

Na het mailtje besefte ik pas hoeveel ik de afgelopen/komende maanden moe(s)t inleveren.
En dat is best heel veel. en dan zijn het voornamelijk veel leuke dingen die ik gewoon niet aan kan.

Hier een kleine opsomming
- Zou vorig weekend bijvoorbeeld naar Vrij zijn conferentie gaan in Zelhem.
Maar dat werd hem niet. Hier komt +/- 1500 mensen op af.
Niet bij gerekend hoeveel medewerkers er bij zitten.
- Kan niet naar verjaardagen van familie/vrienden.
- Niet naar kerk kunnen gaan.
- Niet naar de bruiloft van een nichtje.
- Spontaan even naar Elburg/Oldebroek om te winkelen
- Kan max maar 1 uurtje naar werkgroep voornamelijk met het zangdienst.
- Niet kunnen deelnemen aan groepsmaaltijden.
- Niet meer openbaar vervoer durven reizen voor afspraken in Zwolle.
- Niet naar Rëunie van het Rode Kruis (was gisteravond)
- Niet alleen durven boodschappen doen.

Ik wil totaal niet zielig gevoelen worden. Dit is gewoon hoe ik me op dit moment voel.

Deze periode gaat heus wel voorbij maar dat lichtje zie ik op dit moment even niet.
De muren van mn kamer beginnen langzamerhand op me af te komen.
Probeer nu wel elke dinsdag 30-45 minuten in textiel te werken.
Maar ik zie niet dat ik stappen maar in de goede richting.
De begeleiding ziet dat wel namelijk.

Ieks ik begin langzamerhand gewoon door te draaien.

Gisteravond even naar werkgroep geweest.
Alleen dit was voor mij geen succes. Was natuurlijk al wat onrustig, en ik dacht als ik er gewoon heen ga ook om mn vrienden weer even te zien wat mij normaal gesproken energie geeft.
En natuurlijk de zangdienst. Was mooi maar het raakte me heel diep.
Op een gegeven moment werd het me weer teveel en ik stormde weg met jas en tas.
Gelukkig liep 1 iemand me achterna. Want ik wilde wegvluchten.
Ze had ook even voor me gebeden. Na dat gebed heeft ze even overlegd omdat ze me wilde thuis brengen. Gelukkig wilde er nog iemand mee. Dit gaf me ook wat meer rust.
Bij thuiskomst was ik gelukkig wat rustiger.

Ik ben blij dat ik werkgroep als vriendengroep mag zien. En dat ze er voor mij zijn. Dat betekent zoveel voor mij!! Ik ben dankbaar dat 2,5jaar terug een vriendin mij er heeft mee genomen daar naar toe.

Ik hoop dat ik me de komende dagen me veel beter voel.
Door al die spanningen heb ik geen eetlust, heb ik enorme hoofdpijn. En ben super moe, kan me amper concentreren op bijv. lezen, tv kijken, muziek luisteren wat mij normaal gesproken rust geeft.
Pff ben er een beetje klaar mee.

Maar ik moet gewoon eerst goed tot rust komen door weinig te doen.
En om de balans weer terug te krijgen zodat ik me beter kan focussen.
En dat ik beter naar mn lichaam luister.

Mmm wordt me nog een grote kluif.

Nou dat was het wel weer.

Groeten,
Ilse

Rust is...

Ja wat is rust ook eigenlijk.

De hele dag met je kont op bed liggen. mmm mij niet gezien. ( Al gebeurd het de laatste dagen wel)
Geen muziek/ luisteren naar het getik van de regen/klok en daar soort dingen. ECHT NIET!!!!
Niet onder de mensen zijn. IEKS Dat is niks voor mij, maar soms is dat wel helpend voor mij.
De hele dag op je kamer zijn. Bah de muren beginnen een beetje op me af te komen.

Mmm net wat ik in de andere 2 blogs heb geschreven vind ik het lastig om het rustig aan te doen.

Maar de laatste paar dagen merk ik pas dat was rust voor mij betekend.
Ik knalde altijd maar door, mijn hoofd zei door gaan, terwijl mn lichaam zei STOP!!!

De les die ik de komende tijd moet leren is: Om leren tot rust te komen.

En om meer te gaan genieten van de vrije momenten. Dat wordt nog pittig.
Maar ja een mens is nooit te oud op te leren. Toch??

Na de blog van woensdag ging het even niet heel lekker met me. Had de dagen er voor en met woensdag er bij zoveel dingen op de planning staan, dat na het gevalletje brandalarm mijn hoofd even op tilt sloeg. Dat had ik donderdag ochtend ook nog wel even.
Maar dat trok weg nadat ik even contact had gezocht met de begeleiding.
Met dat soort dingen met ik zo blij dat ik op de Eikenhorst woon. Je loopt dan toch wat sneller naar de begeleiding toe als er wat is.
De dingen die toen allemaal speelde stapelde op.

De afgelopen dagen heb ik het heerlijk rustig aan gedaan.

Afgelopen donderdag ben ik naar Christelijke boekhandel geweest om de allernieuwste bijbel te halen. Waarom? Je hebt al toch al 3 bijbels. ( De Herziene Staten Vertaling, Nieuwe Bijbel Vertaling en de NBG). Ja maar toch ik begreep soms niet wat er bedoeld werd in die vertalingen.
De uitkomst voor mij is de Bijbel in gewone taal. Niet moeilijker doen als het ook gewoon makkelijk kan. Veel makkelijker verwoord. Begrijp de teksten veel beter.

Vrijdag heb ik weer een schilderij gemaakt, s'middags lekker rustig aangedaan. En na het koffiemoment weer een heerlijke cake gemaakt met appel,kaneel en suiker. Cake bakken werkt bij mij heel ontspannend. Ik smeer meestal mn halve keuken onder. Oeps :P:P Daarna de boel ook maar even schoonmaken. Hoort er allemaal bij.
S'avond met medewoner gekookt en gegeten, daarna met begeleiding boodschappen voor komende week besteld. Ging weer lekker vlot. En daarna nog effe de planning door gesproken voor het weekend.

Zaterdag s'ochtends lekker rustig aan gedaan. S'middags een uurtje naar mn ouders geweest. Was wel even fijn. Natuurlijk heb ik ook weer met Doeska geknuffeld. (Doeska is de hond van mn ouders). Echt een lief beesie. Je kunt zo leuk met de stoeien enz.  Ik heb de cake van vrijdag wat over was ook aan mijn ouders gegeven. Kreeg vanavond appje van mn pa dat de cake zoals altijd weer lekker smaakte (Sorry begint een beetje te meuren whaha)

Zondag:
Eerst heerlijk tot 10 uur geslapen, lekker rustig aan gedaan, mn kamer een beetje fatsoeneren/opruimen. Lekkere croissants gegeten met thee. Spelletjes op internet/Fb (excuses als ik je stalk met spel aanvragen). Vanmiddag kerkdienst live meegeluisterd via internet.
Daarna had ik even een inzak momentje. mn hoofd maakte even overuren. Wilde vanmiddag al met deze blog beginnen. Maar een gesprekje die ik van de week had gehad met iemand hield het tegen om deze blog te schrijven. Na het koffiemomentje heb ik begeleiding opgezocht omdat het me gewoon niet lekker zat.

Vanavond met paar medebewoners van Eikenhorst gegeten en daarna als afsluiting uit de nieuwe Bijbel gelezen. Eerst psalm 91 dat God onze schuilplaats is. En daarna Romeinen 8 aantal verzen.
De Romeinen brief is in de andere vertalingen heel lastig om te begrijpen. Maar ik begreep gewoon wat er stond. En ik ben best wel een moeilijke denker. Dus dat werkte voor mij wel bevrijdend.

En na 20.00 toch maar gestart met deze blog. Jaja bij mij heeft het soms behoorlijk tijd nodig voordat er iets uitkomt.

De afgelopen dagen ben ik gaan opzoeken wat God zegt over tot rust komen.
Ik heb 2 teksten gevonden waar ik me prettig bij voel.
In Matteüs 11:28-30 NBV staat:
Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven.
Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden. Want mijn juk is zacht en mijn last is licht.

En in Psalm 131:1-3  Bijbel in gewone taal staat:
Heer, ik voel me niet beter dan anderen, ik denk niet dat ik belangrijk ben of dat ik alles kan.
Nee ik ben rustig en stil, ik voel me veilig bij U,
zoals een kind in de armen van zijn moeder.
Israël, vertrouw op de Heer, nu en altijd!

Hoe het in Matteüs beschreven is vind ik het soms lastig om het zo te zien.
Vaak vond ik het moeilijk als het niet goed ging om er mee naar God te gaan. Waar ik me meer getroost bij voelde is door muziek te luisteren zoals opwekking.
Vaak luister ik dan opwekking 717 Stil, mijn ziel wees stil. Zo mooi nummer als ik dat nummer luister word ik daadwerkelijk ook rustig. Of ik luister Opwekking 518 Heer U bent altijd bij mij. Dat is dan ook echt mijn lijflied zoals ik dat altijd maar zeg. We hoeven ons niet voor God te verbergen.
Hij ziet als het even niet goed met ons gaat. Hij is altijd bij ons, voor, achter, en om ons heen, elke dag. Hoe gaaf is dat. We hoeven onze gevoelens niet voor Hem te verbergen. Hij heeft ons al in de moederschoot gevormd en geschapen. Wij mogen op Hem vertrouwen!!!

Oke ik spring van de hak op de tak. Maar dat maakt niet uit.
Hoe het in Psalm 131 staat dat ik me niet beter dat de ander voel dat klopt. Ik voel me soms zelfs slechter dan de anderen. En die gedachte moet ik proberen los te laten. En loslaten is voor mij een lastig punt. Maar daar ga ik zeker aan werken. Als ik een momentje met God heb dan voel ik me daadwerkelijk ook rustig en stil. Ik leg mijn hart dan bij Hem neer. En laat het gaan. Soms voel ik dat Hij mij aanraakt, dat is op dat moment zo fijn. Ik voel me dan echt begrepen. En geregeld voel ik me niet echt begrepen door andere mensen, zelfs mensen die dicht bij me staan. Oké als jullie dit lezen, voel je niet aangevallen is niet mijn bedoeling. Maar zo voel ik het. En dat mag ik best wel aangeven.

Ik kijk er naar uit wanneer Jezus terug komt. Dan hoeven we ons niet beter voor te doen dan dat we daadwerkelijk ons voor doen.

Als er mensen zijn die denken, waarom ga je zo uitgebreid over het geloof praten.
Ik heb het gevoel dat ik mijn geloof mag uitdragen naar andere mensen toe. Ook al geloof je niet.
Dit is wie nu ben. En ik ga proberen om me niet tegen te houden op wat mensen over me zeggen.
Als het je afschrikt. Sorry is niet mijn bedoeling.
Ik wil mijn geloof in God uitdragen naar anderen!!

Als ik mijzelf helemaal op de rit heb, dan wil ik graag evt. terug voor een aantal weken naar Albanië.
Dat land heeft mij 2 jaar geleden zo geraakt. En dan ook voornamelijk de psychiatrisch ziekenhuis waar ik 2 dagdelen wat dingen heb mogen doen, en mogen zien. Het was heel heftig.
Maar mijn hart ligt bij mensen helpen en opvrolijken door activiteiten met ze te doen.
Doordat ik zelf 2,5 week een time-out had in een psychiatrisch ziekenhuis. Mag ik blij zijn met wat ik daar had. Wij hebben het zo goed in Nederland qua geestelijke gezondheidszorg. We lopen altijd er maar over te miepen. Maar we mogen tevreden zijn met wat we hebben.


Ik denk maar dat ik weer ga stoppen voor nu.
En dan lekker mn bedje induik. Want het is inmiddels 10 voor 12. OEPS!!!
En rond half 9 wil ik wel bij de weekopening zijn.

Trusten en tot snel!!

Liefs,
Ilse

mn 2e blog, niet heel groot of zo :D :D :D

Hoi Hoi,

Hier weer een blogje van mij.
Ik denk dat ik 1 a 2 keer in de week eentje schrijf. En soms kan het zijn dat ik een weekje niks schrijf.

Ik wil jullie allereerst bedanken voor al jullie reactie's dat doet me heel erg goed.

Sommige dingen in de blog kunnen niet zo positief zijn. Maar dat is hoe ik op dit moment me voel.

Elke maandag maak ik mn kamer schoon. Zodat ik met een frisse kamer goed de week in kan gaan.
Had wel voor de verandering iets of wat te veel hooi op de vork genomen. Had namelijk op mn planning gezet dat ik het huishouden in 3 blokken zou doen. Maar nee Ilse wil dan natuurlijk omdat ze toch zo goed bezig is de hele kamer schoonmaken in 1 keer. Gevolg ik heb van 3 uur tot kwart over 5 op bed gelegen, na het eten, en na het koffiemoment rond half 9 tot ik ging slapen. Ik vraag dus wel erg veel van me zelf. Over terwijl dat moet ik volgende week echt anders doen. Dat hoort wel een beetje bij mij ben ik bang. Maar dit soort dingen wil ik graag afleren zodat ik het over een tijd de boel goed kan overzien.

In de vorige blog had ik wat over mn oude kamer gehad. Zowel toen ik nog bij mn ouders woonde en de laatste 4 jaar op de kade. Is er qua oorlogsgebied praktijken van mij een enorme verbetering. Hihi

Ik probeer elke dag mn kamer een beetje op te ruimen. Maar was me het meest op valt nu ik zo terug kijk. Is dat hoe ik nu mn kamer heb ingericht dat het veel rustiger oogt. Op de Kade was mn kamer vol met grotere meubels, zoals de bank, tv-meubel, kledingkast en salon tafel.
Heb nu geen bank meer, en heb een andere kledingkast, tv-meubel en salontafel.
Alle 3 zijn in kleiner formaat. Doordat die dingen wat kleiner zijn, kan ik mn kamer meer overzien.
Ik heb nog wel zo nu en dan een troep. Maar dat zal echt niet een hele week zo blijven liggen.

Waar ik op dit moment een beetje van baal is dat als ik bezoek krijg het maar max 1,5 tot 2 uur trek.
Daarna kan ik me gewoon niet meer focussen. En soms vind ik het lastig om dan mn grenzen aan te geven. Dat is op dit moment een puntje waar ik ook aan wil werken.

En ik houd ervan om mensen op bezoek te hebben, of op bezoek te gaan.
Maar dat laatste is voor mij ook al te veel. Ben dan bang dat ik dan weer over mn eigen grenzen ga.
Vanmiddag had ik met vriendin afgesproken had er zo veel zin in. We zouden samen gitaar spelen dat had ik al een tijd niet meer gedaan dus jah. Alleen toen kreeg ik een onverwacht bezoek er bij. Mmm normaal kan ik dat wel hendelen, maar dit keer lukte het me niet. Heb zo positief mogelijk over proberen te komen en netjes aangegeven. Nee was niet blijkbaar niet over gekomen. Misschien moet ik dan wel de volgende keer duidelijker zijn.
Na dat diegene weg was ben ik toch weer voor een gedeelte ingestort. Het liep vandaag al niet heel denderend en dan dit er nog eens bij pffffffff. De emmer is vol. Ik hoop dat ik niet vaker onverwacht bezoek krijg.

Die grenzen wil ik wel leren aangeven. Dat was en is altijd wel een puntje van aandacht. Maar ben sommige mensen geef ik gauw genoeg mn grenzen aan. Mmm beetje vreemd idd.

De afgelopen 3 dagen stond ik het teken van gesprekken, maandag gesprek met begeleidster, dinsdag en vandaag gesprekken bij Eleos. Voor deze week is dat wel weer genoeg. Merk wel dat het heel veel energie kost die gesprekken. Zou vandaag gaan skeeleren, maar daar had ik nou echt geen behoefte meer aan na het gesprek.

De komende dagen gewoon effe bijtanken van mijn volle planning. Maar ook dingen voorzichtig oppakken. Hoe ik dat ga aanpakken ga ik nog maar even overdenken. Als je tips hebt hoor ik dat natuurlijk graag.

Als afsluiter van de dag ging er vanavond hier weer de brandalarm af. Een begeleider en medewoner van mij hebben me gelukkig weer wat rustiger gekregen.

Oke deze blog is niet erg positief maar dat mag er ook zijn vind ik.
Ik hoop dat ik zondag een veel positievere blog heb.

Ik heb trouwens een aantal foto's van mijn schilderijen geplaatst.
Misschien heb je deze ook op facebook voor bij zien komen.

Aantal schilderijen heb ik gemaakt met christelijke bedoelingen, en 1 of 2 zonder aanleiding.
Ik schilder nog niet zo heel lang maar waar ik het meest trots op ben is denk ik toch wel de 1e, 2e, 4e de laatste schilderij. Had nog een andere schilderij gemaakt, maar die vind ik te lelijk om op de blog te zetten.


Liefs, Ilse

4e schilderij

5e schilderij

6e schilderij

3e schilderij

1e schilderij

2e schilderij

laatste schilderij