Baalmoment:S :S :S

Mmm de afgelopen week ging het niet heel denderend.
De ene dag ging natuurlijk beter dan de andere dag.

Afgelopen vrijdag had ik een PE gesprek.
Dit is zeg maar een evaluatiegesprek van de afgelopen maanden.
Ik vond het best spannend, want ja wat kan ik van het gesprek verwachten.
Ik had afgelopen maandag gesprek en toen hebben we het PE gesprek voorbereid.
Vond het wel lastig, want je gaat terugkijken op wat er is gebeurd de afgelopen maanden.
We hadden ook dingen besproken waar ik momenteel tegen aanloop.
Met die punten gaan we de komende tijd mee aan de slag.
Halverwege het gesprek merkte ik al dat ik aan mn max zat,
maar ja Ilse gaat gewoon door tot het te laat is.
Uiteindelijk werd het me toch teveel, moest me op 3 mensen focussen,
was aan het bedenken hoe ik dingen het beste kan verwoorden en dat soort zaken.
Ik sloeg dicht en kon geen woord meer uit brengen. Met handen en voeten kenbaar gemaakt dat ik het niet meer trok. En had gelukkig een kladblok en pen mee. En schreef op dat ik nu echt moest stoppen en op bed moest liggen om bij te komen.

Het voelde op dat moment zo confronterend. Wilde echt alles geven zodat de begeleiding een goed beeld kregen van hoe het voor mij was deze periode.
Na het gesprek heb ik 1 uur op bed gelegen om bij te komen.
Ik ben toen op een gegeven moment naar het koffiemoment gegaan.
En ben daarna voor de verandering jaja weer gaan bakken. Net was ik de vorige keer zei.
Het werkte weer heerlijk ontspannend.

Daarna heb ik weer met medebewoner gegeten. Verder verliep het goed tot zaterdag eind van de middag :S

Kreeg namelijk een mailtje over een afscheidsetentje van Rock Solid.
Die heb ik ook moeten afzeggen, ook omdat ik komende donderdag heel veel op de planning heb staan.
Dat heb ik 1 jaar als sub-leiding gedaan. Met namelijk heel veel plezier.
Maar daar ben ik mee gestopt in februari omdat het een best drukke groep was.
Heb wel heel erg van de tieners genoten.

Na het mailtje besefte ik pas hoeveel ik de afgelopen/komende maanden moe(s)t inleveren.
En dat is best heel veel. en dan zijn het voornamelijk veel leuke dingen die ik gewoon niet aan kan.

Hier een kleine opsomming
- Zou vorig weekend bijvoorbeeld naar Vrij zijn conferentie gaan in Zelhem.
Maar dat werd hem niet. Hier komt +/- 1500 mensen op af.
Niet bij gerekend hoeveel medewerkers er bij zitten.
- Kan niet naar verjaardagen van familie/vrienden.
- Niet naar kerk kunnen gaan.
- Niet naar de bruiloft van een nichtje.
- Spontaan even naar Elburg/Oldebroek om te winkelen
- Kan max maar 1 uurtje naar werkgroep voornamelijk met het zangdienst.
- Niet kunnen deelnemen aan groepsmaaltijden.
- Niet meer openbaar vervoer durven reizen voor afspraken in Zwolle.
- Niet naar Rëunie van het Rode Kruis (was gisteravond)
- Niet alleen durven boodschappen doen.

Ik wil totaal niet zielig gevoelen worden. Dit is gewoon hoe ik me op dit moment voel.

Deze periode gaat heus wel voorbij maar dat lichtje zie ik op dit moment even niet.
De muren van mn kamer beginnen langzamerhand op me af te komen.
Probeer nu wel elke dinsdag 30-45 minuten in textiel te werken.
Maar ik zie niet dat ik stappen maar in de goede richting.
De begeleiding ziet dat wel namelijk.

Ieks ik begin langzamerhand gewoon door te draaien.

Gisteravond even naar werkgroep geweest.
Alleen dit was voor mij geen succes. Was natuurlijk al wat onrustig, en ik dacht als ik er gewoon heen ga ook om mn vrienden weer even te zien wat mij normaal gesproken energie geeft.
En natuurlijk de zangdienst. Was mooi maar het raakte me heel diep.
Op een gegeven moment werd het me weer teveel en ik stormde weg met jas en tas.
Gelukkig liep 1 iemand me achterna. Want ik wilde wegvluchten.
Ze had ook even voor me gebeden. Na dat gebed heeft ze even overlegd omdat ze me wilde thuis brengen. Gelukkig wilde er nog iemand mee. Dit gaf me ook wat meer rust.
Bij thuiskomst was ik gelukkig wat rustiger.

Ik ben blij dat ik werkgroep als vriendengroep mag zien. En dat ze er voor mij zijn. Dat betekent zoveel voor mij!! Ik ben dankbaar dat 2,5jaar terug een vriendin mij er heeft mee genomen daar naar toe.

Ik hoop dat ik me de komende dagen me veel beter voel.
Door al die spanningen heb ik geen eetlust, heb ik enorme hoofdpijn. En ben super moe, kan me amper concentreren op bijv. lezen, tv kijken, muziek luisteren wat mij normaal gesproken rust geeft.
Pff ben er een beetje klaar mee.

Maar ik moet gewoon eerst goed tot rust komen door weinig te doen.
En om de balans weer terug te krijgen zodat ik me beter kan focussen.
En dat ik beter naar mn lichaam luister.

Mmm wordt me nog een grote kluif.

Nou dat was het wel weer.

Groeten,
Ilse